Do Leukonoe - analiza i interpretacja
W przekładzie Henryka Sienkiewicza „Do Leukonoe” ma układ stychiczny (ciągły) i jest jedenastozgłoskowcem. Ponadto ma rymy parzyste.
Podmiot liryczny zwraca się do kobiety imieniem Leukonoe (imię pojawia się w tytule, ale nie we wszystkich wydaniach), radząc jej, by nie próbowała przewidywać przyszłości ani dociekać, ile czasu zostało jej na ziemi. Poeta twierdzi, że nie należy także ufać wróżbom Babilonu. Zamiast tego należy przyjąć wszystko, co przynosi los, z pogodą ducha i spokojem. Czas przemija nieubłaganie, „mknie rok za rokiem jak jedna godzina”, więc najrozsądniej jest cieszyć się dziś. W tym zakresie nasze życie i przyszłość pozostają w rękach bogów.
