SUKCESJA EKOLOGICZNA

stopniowy, uporządkowany, kierunkowy proces zmian biocenozy prowadzący do przeobrażania się prostych ekosystemów w bardziej złożone. Sukcesja rozpoczyna się kolonizacją nowego obszaru i początkowo przebiega szybko, później zmiany są mniej dynamiczne i ostatecznie kończą się osiągnięciem stadium homeostazy biocenotycznej - klimaksu. Wyróżnia się sukcesję pierwotną, która zachodzi na terenach pierwotnych, nie zmienionych przez żywe organizmy, np. skały macierzyste, pustynie, wydmy, hałdy pogórnicze. Przebiega ona powoli i charakteryzuje się następowaniem po sobie kolejnych stadiów: pionierskie, migracyjne, zasiedlające, konkurencyjne i stabilizacji. Sukcesja pierwotna trwa długo i prowadzi do tworzenia gleby i przekształcania obszarów abiotycznych w ekosystemy. Sukcesja wtórna zachodzi na terenach zajętych przez inną biocenozę, np. staw, jezioro, łąkę, ugór. Przebiega szybko i prowadzi do przekształcenia pierwotnego ekosystemu w inny, np. łąki w las. Oba typy sukcesji wynikają z faktu, że organizmy żywe oddziałują na środowisko, w którym żyją, przekształcając je, a zmienione środowisko stwarza warunki dla następnych organizmów, które je mogą zasiedlić.